Rafael HÜSEYNOV,
Milli Məclisin sədr müavini, akademik
Siyasətlər həmişə ayırır, hər tərəf öz maraqlarını güddüyündən fürsətdən də bacardıqca daha artıq yararlanmağa çalışır.
Ən böyük siyasi məclislərin, ən mötəbər siyasi təşkilatların da içərisində zahirən yekdilliyə can atılsa belə, həmişə mövqe, düşüncə, yanaşma müxtəlifliyi hökm sürür.
Dünyanın bugünündə artıq iqlim də ayrı bir siyasətdir.
İqlim siyasət olmasaydı, Birləşmiş Millətlər Təşkilatı illərdən bəri bu mövzunu gündəliyində sabit saxlamaz, bütün dünya dövlətlərini mütəmadi olaraq müzakirələr masası arxasına əyləşdirməzdi.
Ancaq iqlim dəyişikliyi məsələlərinin bütün başqa siyasətlərdən ən əsaslı fərqi ondan ibarətdir ki, oyundan rəqibinə nisbətən həmişə daha uduşla çıxmaq məqsədi daşıyan bütün digər siyasətlərdən fərqli olaraq, iqlim siyasəti yaxınlaşdıran, birləşdirən, yekdil edəndir.
Hansı qitədə, hansı ölkədə, hansı şəhərdə, ya kənddə yaşamağımızdan asılı olmayaraq, hansı siyasi əqidəyə mənsubluğumuza baxmayaraq, bütün Yer Kürəsinin əhli bir-birinə o məqamda lap yaxındır ki, hamımız Yerliyik!
Yəni bu da həmyerliliyin daha bir şəkli, ancaq bütün xırda hisslərdən uzaq, son ucda ən yüksək insani dəyərlərə səmtlənən təzahürüdür. Dünyamızçün faydalı belə YERLİPƏRƏSTLİKdən gözəl nə ola bilər!
Ortaq Yuvamız – Kainatda əbədi uçuşunda olan planetimizin taleyi bu gün Yer Üzündəki bütün ziddiyyətlər və fərqliliklərin fövqünə qalxır, müştərək GƏMİNİN SAKİNİ olmağımız hamımızınkı sayılan YERimizi və YERdəki həyatı daha artıq yaşamalı etməkçün onu daha çox qorumağa çağırır.
İqlimin, ətraf mühitin yalnız Təbiət, Allah işi olması haqda qənaətlər çoxdan köhnələrək dünəndə qalıb.
Haçandır ki, insan oğlunun torpağın altında, üstündə, səmada və sularda etdikləri iqlimin də, ətraf mühitin də necəliyinə birbaşa təsir göstərir, başverənlərdən Kürəmizin hərarəti də qalxır, nəfəsi də tıncıxır, nəbz döyüntüləri də dəyişir.
Ona görə 2024-cü ilin noyabr günlərində Azərbaycanın Ev Sahibliyi ilə BMT növbəti dəfə dünya dövlətlərini paytaxt Bakıda iqlim dəyişikliyi ilə bağlı hamımıza aid ümdə məsələlərin müzakirəsinə toplayıb.
Bütün dövlətlərin və xalqların məqsədinin bir olduğu BMT məclisinə Azərbaycanın evsahibliyinin rəmziliyi və qanunauyğunluğu nədən ibarətdir?
200-dək dövlətin rəyi ilə bu mühüm tədbirin Azərbaycanda keçirilməsinə qərar verilməsi bir tərəfdən ölkəmizin beynəlxalq miqyasda artan nüfuzunun göstəricisidirsə, digər yandan da həmin etibaretmənin arxasında son iyirmi ildən artıq müddətdə bir çox beynəlxalq mərasimlərə uğurla evsahibliyi etmək təcrübəmizin yaratdığı inam dayanırdı ki, ötən dəfələrdə olduğu kimi, Azərbaycan bu kərə də qarşıya qoyulan vəzifəni layiqincə yerinə yetirəcək.
Azərbaycanın QADİRLİYİNİ aləmə tanıdan Qarabağ Zəfərimizdən sonra bütün ölkələrin diqqətini yurdumuza yönəldən və bu qədər dünya liderini Bakıda toplayan COP29 Zirvəsi, zənnimcə, Zəfərdən sonrakı daha bir Zəfərimiz hesab edilə bilər.
Bakıda düzənlənəcək bu məclisin Azərbaycanın beynəlxalq nüfuzunu artıracağı əlavə siqləti də, ümumdünya əhəmiyyətli bu tədbirin Qarabağ Zəfərimizə yeni işıq tutacağını da, əlbəttə ki, irəlicədən təxmin edənlər az deyildi. Ona görə də bu müvəffəqiyyətə sevinənlər sevinirdi, yüksəlişlərimizə darılanlar isə təlaş içindəydilər.
Söz yox, bu təlaş yalnız onların xıltlı daxilini gəmirən bulaşıq hisslərlə məhdudlaşmır, qərəzli hərəkətlərə də çevrilirdi.
O cür tərpənişlərin hamısı iflasa uğradıqdan, bütün hazırlıq işləri yüksək peşəkarlıq və fədakarlıqla qısa zaman kəsiyində gərəyincə başa çatdırılandan sonra, COP29-un təntənəli açılış mərasimində Prezident İlham Əliyev qonaqları salamlayarkən həmin təfərrüatları da unutmur, belə bir fərəhli günə gəlib yetişənədək, konfransın arzulanan səviyyədə keçirilməsindən ötrü bütün lazımi işləri görməklə yanaşı, xeyli umulmaz maneələri də adlamalı olduğumuzu diqqətə çatdırırdı: “Azərbaycan COP29-a ev sahibi seçildikdən dərhal sonra biz əlaqələndirilmiş və yaxşıca təşkil olunmuş qarayaxma və böhtan kampaniyasının hədəfinə çevrildik. Qərbin yalan xəbər mediası, dırnaqarası müstəqil QHT-ləri və bəzi siyasətçiləri sanki ölkəmiz haqqında dezinformasiya və səhv məlumatın yayılmasında yarışa çıxıblar”.
Elə Qarabağ Zəfərimizə aparan əyyamlarda – 2020-ci ilin oktyabr-noyabr günlərində olduğu kimi, Prezident İlham Əliyev sərrast və iynəli deyişlərlə hücumları təşkil edənləri və ələbaxan icraçıları danılmaz sübutlarla yenə dünyanın gözü qarşısında, bu dəfə həm də əksər dünya dövlətləri liderlərinin hüzurunda mərd-mərdanə qınayır, irəli sürülmüş bütün saxtakar ittihamları aşkar dəlillərlə puça çıxarır, əslində ittiham etmişlərin özlərinin ittihamlara daha layiq olduğunu sübutlarıyla bəyan edirdi.
Ad çəkmirdi, ancaq o ad yiyələrinin özləri də, başqa hər kəs də, söhbətin kimlərdən getdiyini yaxşı anlayırdı və Azərbaycan dövlət başçısının çıxışı həm də bir daha o həqiqətin ifadəsi idi ki, böyüklüyün yeganə düzgün ölçüsü haqq, ədalət, doğrunun özüdür.
Nə qədər iri olursan ol, haqqı deyirsənsə müraciət etdiyin haqsız sənin qarşında aciz qalacaq, mağmun olacaq: “Dünyada bir nömrəli neft və qaz hasilatçısı olan, Azərbaycandan 30 qat artıq neft hasil edən ölkənin yalan xəbər mediası bizi neft dövləti adlandırır. Yaxşı olardı ki, ən azı onlar özlərinə və Azərbaycandan 10 dəfə artıq neft hasil edən özlərinin qonşuluğundakı ölkəyə baxsınlar. Neftimizin olmasında bizi ittiham etmək bir növ Bakıda il ərzində 250-dən artıq günəşli günün olmasında bizi suçlamağa bənzəyir. Bu, Tanrının bəxş etdiyi hədiyyədir. Hər bir təbii sərvət – istər neft, qaz, külək, günəş, qızıl, gümüş və mis – bunların hamısı təbii sərvətlərdir. Ölkələr onların olmasına görə günahlandırılmalı və bazarda onlara tələbatın olması səbəbindən onları bazara çıxardıqlarına görə suçlanmalı deyillər”.
Əks-sədası Yer Kürəsinin bütün media quruluşlarından gələn, dünya dövlətlərini qovuşduran ən birinci və ən böyük təşkilatın məclisində – COP29-un rəsmi açılış mərasimindəki nitqində Prezident İlham Əliyev münasib girəvəni qaçırmayaraq bir daha Qarabağ Zəfərimizi yada salmaqla yanaşı Birləşmiş Millətlər Təşkilatının illərcə kağız üzərində qalmış qətnamələrinin məhz Azərbaycanın səyləri ilə yerinə yetirildiyini, bununla da əslində yalnız ölkəmizin təkcə özü üçün həyati məna daşıyan bir məsələni deyil, ahəngdar dünya nizamından ötrü vacib olan daha bir açıq yaranı sağaltdığını diqqətə çatdırırdı.
Və bunu deyərək əslində həm də onu vurğulamış oldu ki, əgər o cür pırtlaşıq düyünü çözmüşüksə, o ağırlıqda işin öhdəsindən gəlmişiksə, COP29-un cari sədri kimi də Dünya Ailəsinə töhfəmizi verməyi bacaracağıq: “Azərbaycanın beynəlxalq səviyyədə tanınmış ərazisinin 20 faizinin Ermənistan tərəfindən 30 illik işğalına, etnik təmizləməyə və bir milyon azərbaycanlının öz doğma torpaqlarından qovulmasına baxmayaraq, biz özünü təmin edən iqtisadiyyata və müstəqil siyasətə malik güclü ölkəni qura bildik. Dörd il öncə biz İkinci Qarabağ müharibəsində tarixi Qələbəni qeyd etdik. Bir il əvvəl biz BMT-nin Nizamnaməsinə, beynəlxalq hüquqa və BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasının 30 il kağız üzərində qalmış qətnamələrinə uyğun olaraq, suverenliyimizi tam bərpa etdik. Biz həmin qətnamələri özümüz icra etdik, beynəlxalq hüququ, ədaləti bərpa etdik və Ermənistanın işğalına son qoyduq. COP29-un sədri kimi Azərbaycan inkişaf etmiş və inkişaf edən ölkələr, Qlobal Cənub və Qlobal Şimal arasında ümumi anlaşmaya nail olmaq üçün əlindən gələni edəcək”.
Beləliklə, mahiyyətcə dünya ölkələri və xalqlarını yaxınlaşdıran, BMT çətiri altında birləşən dövlətləri vahid məqsədə yönəldən, fəlsəfəsi ilə siyasətlərin ən nəciblərindən olan iqlim dəyişikliyi müzakirələri üçün məkanın Dünya Saatının indiki dönəmində məhz Azərbaycan seçilməsi həm məntiqli, həm qanunauyğun, həm də çox rəmzidir.
Mahiyyəti ilə sülhə, anlaşmaya, dinc və rahat birgəyaşayışa, bir-birinə dayaq olub əl uzatmaya yönələn ali BMT Məclisi – COP29 müasir dövrün ən uzunmüddətli hərbi münaqişələrindən birinə son qoyaraq işğalçının xarabazara çevirdiyi torpaqları dirçəldən, viranəliklərə yeni həyat bağışlayan, qapılarını səmərəli əməkdaşlıq və xeyirxah həmrəylik çağırışları ilə dünyanın üzünə açmış yüksələn Azərbaycanda deyil, başqa harada keçirilməli idi ki?!
Prezident İlham Əliyev Azərbaycanın bir zamanlar – XIX yüzilin sonlarında, həqiqətən, dünyanın neft istehsalı xəritəsində ən öndə gedən ölkə, dövrünə görə dünya neft sənayesində birincilik imzasını qoyanlardan olduğunu söyləyir, amma bu gün vaxtın çağırışlarına da ən fəal cavab verənlərin qabaq cərgəsinə çıxmaqla yaşıl enerji səmtində durmadan addım-addım irəlilədiyini bildirirdi. Həm də Azərbaycan liderinin bu açıqlamalarının özünəməxsusluğu və cəlbediciliyi onda idi ki, dünyaya təzadlı bir mənzərəni təqdim edir, xeyirin şər üzərində qələbəsinin hansı bəhrələr verə biləcəyini car çəkirdi – ÖLKƏNİN Yaşıl Gündəliyində indi qabarıq işarələnən həmin ərazilər dörd il əvvələdək işğal altında idi və təcavüzkar həmin bərəkətli torpaqlardan terrorçuların gizli təlim düşərgələrini yerləşdirmək, bir də narkotiklərin əkilib-becərilməsi və digər ölkələrə ötürülməsi üçün nəzarətdənkənar ərazilər kimi istifadə edirdi.
Bu gün Fransanın silahlandıraraq yeni qarşıdurmalara şitəndirdiyi Ermənistan belə etmişdi, indi Azərbaycansa azad Cəbrayılda Günəş enerjisi stansiyası qurmaq niyyətindədir, 2030-cu ilə qədər təxminən altı giqavatlıq Günəş, külək və hidroenerji stansiyalarının tikilməsini planlaşdırır, ölkə ərazisinin dörddəbirini yaşıl enerji bölgələri elan edərək Naxçıvan, Qarabağ və Şərqi Zəngəzurda məqsədyönlü fəaliyyətə başlayıb.
Yəni məkrli makronların və onlaratayların barmağının tuşlaması ilə nə yalanlar üyüdürsünüz üyüdün, amma Azərbaycan öz düz yolunda, gərəkli işlərini görməkdədir.
Dünən və bu gün Azərbaycan Avropanın enerji ehtiyaclarını ödəməkdə hansı xidmətini göstəribsə, sabah qitəyə yaşıl enerji ixrac etməkdə də ön sırada olacaq, çünki artıq bunun tədarüklərini görməkdədir.
Başqa sözlə, bihudə deyingənliklər və çeşidli fitnəkarlıqlar Azərbaycana badalaq vurmaq istəyənlərin özləri ilə qalacaq, uzaq olmayan sabahlarsa 2024-cü ilin noyabr günlərində başlıca hədəflərindən biri məhz yaşıl enerji olan İqlim Dəyişikliyi üzrə Konfransın təxirsiz məsələlərinin müzakirələri üçün BMT-nin Azərbaycanı ən münasib meydan olaraq seçməsindəki haqlılıq və uzaqgörənliyi bir daha isbata yetirəcək.
...Əslində o xəbərləri ki Azərbaycan dövlətinin başçısı insanlara və dünyaya çatdırır, onların hamısı mahiyyətcə xoş xəbərlərdir, sevinməli xəbərlərdir.
Amma niyyəti də, əməlləri də qara olanlarçün başqasının sevincinə üzdə olsa belə şadlanmaq həmişə müşküldür, dərd yüküdür.
Azərbaycan illərcə işğal altında qalmış torpaqlarını təcavüzdən xilas edib, yüzminlərlə məcburi köçkün üzücü ayrılıqlardan sonra dədə-baba torpaqlarına qayıtmağa başlayıb, dünyanın böyük yaralarından birinə əncam çəkilib, o işi ki dünyanın mötəbər beynəlxalq təşkilatları görməli olduqları halda yerinə yetirə bilməmişdilər, Azərbaycan özü həll edib və zahirən bütün bunlar gərək içərisində ədalət, düzlük, insaf hissi olan hər kəsi məmnun edə.
Ancaq Zəfərimiz daş olub düşüb bir bölük çürük fikirlinin, Cənubi Qafqazda qəsbçi maraqları olanların başına.
Yaxşı, o daş, o da onların başı, uzaqdan diş qıcadanların azarı məlumdur.
Di gəl, adı guya bizdən olmuş sayılan, bir qismi burda yaşayan, bir parası Vətəndən aralıda baş girləyənlərdən də o səslərə səs verənlər, Azərbaycanın hər nailiyyətinə elə düşmənin pəjmürdə olduğu kimi hiddətlənən, ağzı köpüklənə-köpüklənə kölgəmizi qılınclayanlar, qaramıza yazıb-danışanlar necə olsun?!
Axı bu cır səsləri dinləyincə onları kimin mumuc elədiyi xəbis deyişlərin eyniliyindən dərhal sezilir.
Görəndə ki bu günlərdə hamınız necə səs-səsə veribsiniz, necə canfəşanlıqla yaxa yırtırsınız, gendən aydınca sezilir və anlaşılır ki, tapşırıq eynidir, göstəriş eyni mərkəzdən gəlir. Ağalar dəyişilə bilər, ata-ana kimi, Vətən də insana anadangəlmə nəsib olur. Dünyanın harasında yaşayıb hansı məzhəbə və məsləkə qulluq edirsən et, Vətən axıracan səninlə qalır, ona xəyanət edənləri də öz bildiyi kimi gec-tez hökmən cəzalandırır.
Axı onun-bunun qapısında sülənməklə millət, Vətən satıcılığı kimi rəzalətə uğrayanlar alver masasına hansı müqəddəs, toxunulmaz dəyərləri çıxarmalarının gərək fərqində olalar.
Axı texnolojilərin indiki səviyyəsində tarixin bunları yadda saxlayıb gələcəyə ötürmək imkanı daha çoxdur!
Axı onların indiki əməlləri və sözlərinə görə xəcaləti gələcəkdə, artıq onların olmadığı çağlarda oğul-uşaqları, nəvə-nəticələri çəkməli olacaqlar.
Hərçənd Vətən və millət tüccarının nə vecinə oğul-uşağın aqibəti!
…Azərbaycan öz yaxın tarixindən yaxşı bilir ki, təklənmək, haqq səsinin eşidilməməsi, ya eşitməzliyə vurulması, beynəlxalq birliyin və cavabdeh dünya təsisatlarının laqeydliyi nə deməkdir. Ona görə də həmdərd olmaq, tək qalana əl uzatmaq, haqsıza yerini göstərmək Azərbaycan üçün təbii hissdir.
Noyabrın 13-də COP29 çərçivəsində daha bir Zirvə gerçəkləşirdi – inkişaf etməkdə olan kiçik ada dövlətlərinin (SIDS) sammiti keçirilirdi və yenə Prezident İlham Əliyev kürsüdə idi, “Yanınızdayıq!” deyirdi, “Kiçik ada dövlətlərinin səsi qlobal arenada eşidilməlidir” söyləyirdi, inkişaf etmiş bütün ölkələrə səslənirdi ki, iqlim dəyişmələrinin fəsadlarından qoruna bilmələri üçün kiçik ada dövlətlərinə maddi və texniki dəstək göstərin.
Azərbaycanın lideri mətləblərini yüksək kürsüdən sammit iştirakçılarına elan edirdi, ancaq COP29-un bütün aləmə açıq kamera və mikrofonlarından bu ümid verən, hayan duran səs dünyanın dörd bucağına yayılırdı. Əlbəttə ki, xeyirxahlıq, insanpərvərlik, həmrəylik dolu bu bəyanat ada dövlətlərinin Bakıya təşrif gətirmiş təmsilçilərini də, uzaqlardakı hər vətəndaşını da sevindirən, ümidləndirən, inamını artıran şad xəbər idi, ancaq bədxahlar, üzüqara müstəmləkəçilik keçmişli olanlarçün də bəd xəbər idi: “Qoşulmama Hərəkatında dördillik sədrliyimiz dövründə biz 80-dən artıq ölkəyə, o cümlədən 20 kiçik ada dövlətinə maliyyə və humanitar yardım göstərmişik. Azərbaycan kiçik ada dövlətlərinə özünün birmənalı dəstəyini nümayiş etdirir. Həmin ölkələrin üzləşdiyi çağırışların aradan qaldırılması COP29-da Azərbaycanın göstərdiyi səylərin əsasını təşkil edir”.
Son illərdə dünyanın ictimai-siyasi həyatındakı ən sanballılardan biri kimi baş tutmuş Bakı COP29-unun şəksiz uğuruna məğlub acizanəliklə guya dodaq büzməyə cəhd edən üstümüzə qısqırdılmış riyakar səslər mırıldanırlar ki, müqayisə edin, COP28 vaxtı iştirakçıların sayı indikindən bir az çoxmuş, nə bilim, hava daha günəşliymiş, yağış daha yumşaq yağırmış. Fransanın, Niderlandın dövlət başçılarının Bakıya gəlməməsi də onların, sən demə, buraları saya salmamasıymış.
Düz ediblər ki, gəlməyiblər, gəlsəydilər, rastlaşacaqları töhmət və qaxınclar çox ağır olacaqdı, odur ki, onların nə özlərinin, nə muzdlu səslərinin bəhanələri keçərli deyil.
Prezident İlham Əliyev zalımları ifşa edirdi, məzlumlara ürək-dirək verir, ürəklərindən tikan çıxarırdı: “Yeni Kaledoniya, Fransa Polineziyası, Mayot, Vallis və Futuna, Korsika, Reunion, Qvadelupa, Martinika, Fransa Qvianası, Sen-Pyer və Mikelon, Sent-Mert və Sent Varfolomey kimi Fransa müstəmləkələrinin xalqları, eləcə də Niderlandın Aruba, Kurasao, Sənt-Maarten, Boneyr, Sent Yefstaxiy və Saba kimi müstəmləkələrinin xalqları, – gəlin həmin ərazidəki xalqları alqışlayaq, – bu gün, XXI əsrdə də müstəmləkə hakimiyyətindən əziyyət çəkirlər. Hazırda Fransa Polineziyası və Yeni Kaledoniya 1946-1947-ci illərdə BMT tərəfindən qeyri-özünü idarə edən ərazilər kimi tanınır. Bununla belə, onların dekolonizasiya prosesi hələ də yubanır”.
Kiçik ada dövlətlərinin sammitində Azərbaycan Prezidentinin bu sözlərini bürüyən alqışlar zədəli, ziyankar xətti ilə böyük ölkəsini mikronlaşdıranların qulaqlarında ən gur atəşlər kimi səslənməyə bilməz!
Şübhə yoxdur ki, özü burda olmasa da, qulağı və gözü Bakıya zillənmiş Makron administrasiyası Prezident İlham Əliyevin bu ittihamlarından noyabrın 13-də anındaca agah olurdu və yekə-yekə danışmağa adətkərdə olanlara belə soyuq duşlar dünyamızın daha əmin-aman olmasından ötrü daim lazımdır: “1966-1996-cı illər ərzində Fransa Polineziyası Fransanın apardığı 193 nüvə sınağı səbəbindən ətraf mühitin ciddi pozulması ilə üzləşib. Fransa orada torpaq və suyun kəskin dərəcədə zəhərlənməsi və radiasiyasına görə məsuliyyət daşıyır. Radiasiya səviyyəsi 4900 faizi keçib. Əgər buna Fransanın Əlcəzairdə illər boyu işğalı zamanı həyata keçirdiyi 17 nüvə sınağını əlavə etsək, biz həmin ölkə tərəfindən planetin ekosisteminə hansı zərərin vurulduğunu görərik”.
Xeyli müddətdir siyasi möhtəkirlik oylağına çevrilmiş Avropa Şurasına biz 2001-ci ildə ilk dəfə qədəm basarkən müəyyən qüvvələr qabaqdangəlmişlik edərək, heç şübhəsiz ki, mütəmadi qaldıracağımız Ermənistanın ona havadar qüvvələrlə Azərbaycan ərazilərini işğal etməsi məsələsindən diqqəti yayındırmaqçün qondarma “siyasi məhbus” məsələsini ortaya atmışdılar, bu saqqızı da sonra uzun müddət çeynədilər. Ancaq o dövrdə mən AŞPA-da yetərincə həmfikirlər də toplayaraq “Avropada siyasi məhbuslar” mövzusunda sənəd hazırlayıb nəşr etdirəndə, bu mövzunun da müzakirəyə çıxarılmasını istəyəndə ənənəvi ikili standartlar işə düşdü, “siyasi məhbus anlayışının meyarları yoxdur” dedilər.
COP29-un gedişini izləməkçün qeydiyyatdan keçmiş 3500 kütləvi informasiya nümayəndəsi arasında düymələrinin haradan basıldığı ağızlarını açan kimi bəlli olanlar da vardı ki, ağlasığmaz səylərlə Bakımızın bu mühüm tədbir ərəfəsində daha da göyçəkləşdirilməsindən başlamış konfransın bütün təşkilati ayrıntılarınadək yerinə yetirilmiş miqyaslı işləri xəbisliklə gözdən salmaq qəsdi ilə iqlim dəyişikliyi ilə bağlı qayğılardan qabaq insan haqlarına daha yaxşı riayət etmək zəruriliyindən dəm vururdular. Onlar qımıldanınca xoruzun quyruğu dərhal görünürdü (elə bil atalarımız qədimlərdə bu ifadəni dilə-dişə salarkən elə indinin siyasi müstəvisini də irəlicədən təsəvvür ediblərmiş), ötürmənin hardan qaynaqlandığı duyulurdu.
Prezident İlham Əliyev bu məqamda da bədxahlarımızın ovqatını təlx edən, kürkünə birə salan neştərli sözləri deyirdi, Fransanın dırnaqarası dəniz ərazilərində törətdiyi ekoloji cinayətləri sadaladıqdan sonra keçirdi bu ölkədəki rejimin insan hüquqlarına qarşı törətdiyi həqarətlərin siyahısına: “Prezident Makronun rejimi Yeni Kaledoniyada kanakların builki legitim etiraz aksiyasında 13 nəfərin həyatına son qoymuş, 169 nəfəri yaralamışdır. 1700 insan həbs edilmişdir. Həmçinin bu il Martinika və Qvadelupada etirazlar zamanı 38 nəfər həbs olunub. Bütün bunlarla yanaşı, Fransa nə Avropa Komissiyası, nə Avropa Parlamenti, nə də ki, Avropa Şurasının Parlament Assambleyası tərəfindən pislənildi. Bu, siyasi riyakarlıqdır. Siyasi korrupsiya rəmzinə çevrilmiş iki təsisat – Avropa Parlamenti və Avropa Şurası Parlament Assambleyası günahsız insanların qətlinə görə Prezident Makronun hökuməti ilə məsuliyyəti bölüşür. Fransadakı bütün siyasi məhbuslar dərhal azad olunmalıdır”.
Di al payını!
...Noyabrın 12-də müasir Azərbaycan tarixinin hədsiz qürurverici tədbiri açılırdı.
Bütün dünyanın gözü Azərbaycana dikilibsə, hansı vicdanlı millət övladı bundan qürur duymaz?!
Birləşmiş Millətlər Təşkilatının İqlim Dəyişikliyi üzrə Çərçivə Konvensiyası Tərəflər Konfransının 29-cu sessiyası işə başlayırdı, Prezident İlham Əliyev kürsüdə idi, Liderlər Sammitinin iştirakçılarına üz tutmuşdu.
Həmişəki kimi vüqarlı, inamlı, ötkəm.
Əlbəttə ki, bu anlarda o, məsud idi.
10 milyonluq Azərbaycana dünyanın 196 (!) ölkəsindən gələn 72 min qonağı, onların da arasında 80 prezident, vitse-prezident və baş naziri öz milləti və dövləti adından salamlamaq imkanını tale hər liderə nəsib etmir.
Bu ali millətlər məclisini nə şəkildəsə gözdən salmaq, üstümüzə çirkab atmaq, dünya əhəmiyyətli bu tədbirin lazımınca alınmaması üçün iblisə də yalvararaq dua etməkdən tutmuş qarğışa, efir və yazı fitnəkarlığınacan hər cür çirkinliyə əl atmışların kirli arzuları ürəklərində qalmışdı.
BMT və Azərbaycanın böyük bayramı alınmışdı, uğurla başlanırdı və millətini, yurdunu sevən hər bir azərbaycanlının iftixar edəcəyi, ölkəmizin qanadlarını geniş açmasının daha bir təntənəsi olan bu möhtəşəm hadisənin müqəddiməsindəki açılış nitqində EV SAHİBİ Prezident İlham Əliyev bədxahlara bəd xəbər çatdırmağa məcbur idi.
Həm də bu ismarışı yalnız indiki deyil, gələcəkdəki bütün mümkün bədxahlara da ünvanlayırdı ki, Azərbaycan başladığı bütün işlərdə məqsədlərinə çatacaq, ZƏFƏRlər qazanacaq, sevincimizi bölüşməyə hazır olanlara fərəhimizdən pay düşəcək, istəməyənlərin burnu ovulacaq. Ayağımızın büdrəməsini diləyirsinizsə, sizi həmişə bu irinli sevincinizdən məhrum edəcəyik.
Bu günlərdə olduğu kimi!
Və həmişə!
13 noyabr 2024
