Bu gün şair Rüstəm Behrudinin doğum günüdür.
Mia.a Kulis.az-a istinadla şairlə ad günü müsahibəsini təqdim edir:
– Rüstəm bəy, səhhətiniz necədir?
– Təxminən, 1-2 il əvvəl demişdiniz ki, mənə səhvən xərçəng diaqnozu qoyulub.
– Doqquz uşağın ən böyüyü olmusunuz. Çətin olmayıb?
– Həmin illərdə bu ideyalar sizdə necə yarandı?
– Meydan hərəkatının bayraqdarlarından olmusunuz.
– Elçibəylə necə tanış olmusunuz?
– Onun toyunda tamada da olmusunuz.
– Sonradan sizə Mədəniyyət naziri vəzifəsi də təklif olundu, ancaq qəbul eləmədiniz.
– Deyirdilər, guya qumar borcu olub.
– 1996-cı ildə qardaşınızı öldürdülər. Nə üstündə oldu hadisə?
– Harda tutdular onları?
– Heydər Əliyevlə görüşdə dövlət qayğısından danışmısınız. Sizcə, dövlət qayğısı yaradıcı adamı çərçivələyir?
– Deyirlər ki, siz ordan ad gününüz qeyd olunmadığına görə istefa vermisiniz.
– Bir müsahibənizdə deyirsiniz ki, mən Əkrəmin hekayələrindən tərbiyə alan adamam. O sizin həyatınızda necə rol oynayıb?
– Siz əsəri oxumusunuz, yəqin. Nəsə gördünüz orda?
– Fəxri adlara münasibətiniz necədir?
– Gənclər Anarın ədəbiyyatı monopoliyasında saxladığını deyirlər. Siz necə düşünürsünüz?
– Anardan sonra kim ola bilər, sizcə?
– O vaxt Bakı haqqında yazdığınız yazı rezonansa səbəb oldu.
Bu da Bakı.
Yerindədi əvvəlki kefi, nəşəsi.
Mən də sənə təslim oldum,
Fahişələr fahişəsi.
Böyük şəhərlərin xislətində fahişəlik var.
– İstər-istəməz Bakının mühafizəkar təbiətinə yaddır…
– Deyirsiniz ki, özümü bakılı kimi hiss eləyirəm. Bir bakılı və şair olaraq meyxanaya münasibətiniz necədir?
– Siz dəfələrlə ölümlə üz-üzə gəlmisiniz. Hətta intihara da cəhd eləmisiniz. Səbəb nə idi?
– Sizin üçün ən dəyərli şeiriniz hansıdır?
– Ətrin öldürdü məni,
Bağrım oldu yenə şan-şan.
Gördüm ki, boş bir məzara
Yenə məndən danışırsan,
Məzarlıqda bitən yovşan.
Əlim qoynumda gəlmişəm,
Əfv et, hönkürüb ağlasam;
Öz qəbrim üstə qoyacam,
Sənnən bir dəstə bağlasam,
Məzarlıqda bitən yovşan.
Sən arxasız, mən kimsəsiz,
Sənnən axır göz yaşlarım;
Burda daşlar daş deyil ki,
Bacılarım, qardaşlarım,
Məzarlıqda bitən yovşan.
Bu son bahar da ölmədim,
Ölmədim, yaz, yaz günaha.
Mən öz tabutundan tutub,
Dönən bir ölüyəm daha
Məzarlıqda bitən yovşan.
Məni dərd deyil, adamlar,
Adamlar öldürdü; sən, sən…
Baş daşıma qoyulacaq
Çiçəklərdən də gözəlsən,
Məzarlıqda bitən yovşan.
Vədə tamamdı, dönəcəm,
Gəlim qarışım tüstünə.
Gələcəm dua oxuyaq,
Ölən bir şairin üstünə,
Məzarlıqda bitən yovşan.
Ətrin öldürdü məni,
Bağrım oldu yenə şan-şan.
Gördüm ki, boş bir məzara,
Yenə məndən danışırsan,
Məzarlıqda bitən yovşan…
MİA.AZ
